عسل، داروی زخم‌معده
ــ عسل به دلیل داشتن قندهای منوساکارید، جذبی سهل و سریع دارد. مصرف مداوم عسل، باعث کار منظم وطبیعی دستگاه هاضمه می شود.
ــ عسل دردهای معده را ازبین می برد ومانند توانایی بهم آوردن زخم های پوست، زخم معده را نیزدرمان میکند. در صورتی که عسل با سایرغذاها مصرف شود، اسید معده کاهش می دهد.
ــ عسل خاصیت ملینی(نرمی) دارد ومصرف غذاهای فیبردار مثل انواع میوه ها، سبزیجات و سوپ همراه با یک قاشق مرباخوری عسل قبل و بعدغذا و خوردن روزانه 6 لیوان آب، بهترین روش درمان یبوست است.
ــ عسل خالص سبب کشتن بسیاری ازباکتری ها می شود. خوردن یک قاشق غذاخوری عسل طبیعی به صورت ناشتا، مانع رشد باکتری خطرناکی به نام هلیکو باکترمی شود.
ــ عسل علاوه بر آنکه خوراک سلولهای بافتهای مختلف است، برذخایر گلیکوژن کبد افزوده و عمل سوخت وساز بافتها را تسریع می کند. کبد سهم فعالی درتمام فعالیت های حیاتی بدن، تبدیل هیدروکربن ها، پروتئین ها، چربی ها، ویتامین ها، هورمون ها و.... برعهده دارد.
ــ با درنظر گرفتن این واقعیت که کبد سموم باکتری را خنثی می کند وگلیکوژن عامل اصلی مبارزه با باکتری هاست، می توان به اهمیت عسل در افزودن قدرت کبد برای مبارزه با میکروب ها پی برد.
ــ اسید فرمیک موجود درعسل با تخمیر و ترشی روده مبارزه می کند. علاوه براین، اسانس ها وقندهای طبیعی عسل که فشردگی زیادی دارند به طورکلی درمان بخش و گندزدا می باشند وعفونت های روده را برطرف می کنند.
ــ عسل برای بیماران مبتلا به زخم روده بزرگ مفید بوده و بهترین اوقات برای صرف عسل در اینگونه بیماران 2 ساعت قبل ناهار یا ناشتا و 3 ساعت بعد شام به اندازه ی یک قاشق غذاخوری است و اگرمخلوط با آب گرم مصرف شود، نتیجه بهتری خواهد داشت.
نکته:افرادی که دچار زخم روده یا اثنی عشر هستند می توانند عسل را با موم میل کنند.
